QIANZHOUSAURUS SINENSIS:
PINOKIO REX:
Qianzhousaurus czyli tyranozaur długopyski jest rodzajem celulozaura. Obecnie istnieje tylko jeden gatunek o nazwie Qianzhousaurus sinensis. Pieszczotliwy przydomek ”pinokio” zyskał dzięki charakterystycznemu wydłużonemu pyskowi, który był o 35% dłuższy w porównaniu do innych przedstawicieli tyranozauroidów o podobnej długości oraz masie i stanowił 70% długości czaszki. Qianzhousaurus nie był jednak drewnianą kukiełką lecz brutalnym drapieżnikiem.
Wizualizacja przedstawiająca Qianzhousaurusa sinensis.
KLASYFIKACJA:
Królestwo: zwierzęta Infrarząd: tetanury
Typ: strunowce ( bez rangi) : celulozaury
Podtyp: kręgowce Nadrodzina: tyranozauroidy
Gromada: zauropsydy Rodzina: tyranozaury
Podgromada: diapsydy Podrodzina: alioramini
Nadrząd: dinozaury Rodzaj: Qianzhousaurus
Rząd: dinozaury gadziomiednicze Gatunek: Q. sinensis
Podrząd: teropody
NAZWA:
Qianzhousaurus sinensis została nadana w 2014 r. przez chińskiego paleontologa Lü Junchanga. Oznacza ona nazwę prowincji Guangdong, gdzie odnaleziono szczątki, którą w starożytności nazywano Qian.
DATOWANIE I WYSTĘPOWANIE:
Południowe Chiny – Ganzhou (formacja Nanxiong) 72-66 mln lat temu – późna kreda (wczesny mastrycht).
CHARAKTERYSTYKA:
Dorosły osobnik osiągał długość 9 metrów długości (z czego na czaszkę przypadał ok. metr), masę 750 – 1000 kg oraz 3,5 metra wysokości.
ODKRYCIE:
Pozostałości Qianzhousaurusa zostały odkryte w formacji Nanxiong przez pracowników na placu budowy w Longling Town ( Nankang ), miasto Ganzhou ( prowincja Jiangxi ) w Chinach w roku 2013. Holotyp pochodzący od pojedynczego osobnika , obecnie mieści się w Muzeum Ganzhou. Obejmuje prawie kompletna czaszkę i większość lewej dolnej szczęki. Jego odkrycie po raz pierwszy opublikowano w czasopiśmie Nature Communications w maju 2014 r.
Czaszka Qianzhousaurusa sinensis.
NOWA GAŁĄŹ RODZINNY TYRANOZAURÓW:
Ponieważ wcześniej naukowcy dysponowali tylko dwoma młodocianymi tyranozaurami o długich pyskach, nie byli pewni czy mają do czynienia z nową klasą dinozaurów czy wczesnym etapem rozwojowym.
Wątpliwości zostały ostatecznie rozwiane, gdy ekipa z Chińskiej Akademii Nauk Geologicznych i Uniwersytetu w Edynburgu natrafiła w południowych Chinach na szczątki niemal dorosłego osobnika, które zachowały się zdumiewająco dobrze. Badacze wcześniej podejrzewali istnienie długopyskich tyranozaurów, ale nigdy wcześniej nie udało im się wykopać szczątków dorosłego osobnika, który potwierdził by ich przypuszczenia o wydłużonym pysku i całkowicie nowym gatunku.
Stephen L. Brusatte z uniwersytetu w Edynburgu ujawnia, że znalezisko ”mówi nam” jednoznacznie, że długopyskie tyranozaury były prawdziwe i żyły pod koniec epoki dinozaurów, a ich istnienie jako osobnego gatunku nie podlega wątpliwości.
PRAWIE NA TRONIE/STRATEGIA ŁOWIECKA:
Przy 9 metrach długości i wadzę ok. tony Qianzhousaurus był prawie szczytowym drapieżnikiem łańcucha pokarmowego w jego ekosystemie, ale nie całkiem, gdyż Pinokio współistniał z innym większym i masywniejszym tyranozauroidem Tarbozaurem.
Jednak oba te drapieżniki wypełniały inne niszę i nie konkurowały ze sobą , potężniejszy Trabozaur posiadający grube mocne zęby mocno osadzone w szczęce polował na potężniejsze , bardziej ociężałe ofiary, podczas gdy mniejszy, lżejszy i zwrotniejszy Qianzhousaurus atakował mniejszą, szybszą nieopancerzoną zdobycz.
Wydłużony pysk sugerował naturalnie mniejsza siłę szczęk co wymuszało na Qianzhousaurusie jak sądzą niektórzy paleontolodzy inna technikę polowania, liczniejsza ilość długich wąskich zębów podobnych do noża oraz wcześniej wspomniana mniejsza siła szczęk, mogła sugerować, iż podczas łowów na nieco większą zwierzynę kąsał on dotkliwie ofiarę lub wyrywał fragmenty ciała czekając, aż ofiara padnie w wyniku szoku i utraty krwi.
” Mamy do czynienia z innym rodzajem tyranozaura, który co prawda może dla nas wyglądać nieco zabawnie, ale z pewnością był równie groźnym i krwiożerczym drapieżnikiem jak inne tyranozaury. Niewykluczone, że podczas polowania poruszał się szybciej, lepiej się podkradał i był bardziej wytrzymały a z związku z tym groźniejszy” – dr. Steve Brusatte z Uniwersytetu w Edynburgu.
Qianzhousaurus ścigający Nankangie.
Podobne artykuły
-
‘’Cudzych chwalimy swego nie znamy sami nie wiemy co posiadamy’’
-
”Intelektualiści” ?
-
‘’Hospodar wyspy Hateg’’
TARCHIA GIGANTEA Następny artykuł:
ALIORAMUS REMOTUS/ALTAI
Nie wiedziałem o istnieniu takiego dinozaura. Dzięki Krzysztof!
Ciekawe czy dochodziło do potyczek pomiędzy tarbozaurem a Qianzhousaurus?
Czy Qianzhousaurus polowały stadnie, czy były raczej samotnikami jak większość drapieżnych dinozaurów?
I jeszcze jedno pytanie, czy Alioram (Alioramus) i Qianzhousaurus miały coś ze sobą wspólnego?
Nie sądzę aby Qianzhousaurus stanowił zagrożenie dla dorosłego osobnika Trabosaurusa , po za tym prezentowały one odrębne nisze i raczej nie konkurowały ze sobą, co naturalnie nie oznaczałoby tego , że dorosły Tarbosaurus nie był by w stanie z łatwością odebrać ofiary temu pierwszemu.
Jeżeli chodzi o kwestię drugiego pytania to niczego nie można wykluczyć , choć Qianzhousaurus polował raczej na mniejszą zwierzynę, więc nie ” wymuszało ” to na nim polowania stadnego.
Holotyp Qianzhousaurus sinensis jest największym i najstarszym ontogenetycznie okazem Alioramus. Wykazuje cechy obu okazów Alioramus i wg analiz filogenetycznych tworzy z nimi politomię (Lü i in., 2014), powinien zatem zostać zaliczony do tego rodzaju, jako A. sinensis (comb. nov.). Od A. altai różni się brakiem pionowego grzebienia na bocznej powierzchni kości biodrowej (choć kości są niekompletne), zaś z A. remotus łączy go liczba zębów (Lü i in., 2014). Dane te wskazują na to, że A. remotus i A. sinensis są prawdopodobnie synonimami, zaś A. altai jest odrębnym gatunkiem, albo A. remotus i A. altai są synonimami, zaś A. sinensis jest ważnym gatunkiem. Brak grzebienia na kości biodrowej może łączyć go z Raptorex – wg Sereno i in. (2009) także ten okaz nie ma tej cechy, lecz wg Larsona (w: Fowler i in., 2011) Raptorex ma grzebień).
Raptorex może być jest młodym Tarbosaurus (Fowler, 2011; zob. też Newbrey i in., 2013), ale także Alioramus – między holotypem Raptorex a młodym Tarbosaurus występują pewne różnice w budowie czaszki (Tsuihiji i in., 2011), które mogą nie być istotne taksonomicznie (Fowler i in., 2011; Tsuihiji i in., 2011).
Ponieważ taksonomia Alioramus jest niepewna a każdy z domniemanych gatunków reprezentowany jest tylko przez jeden okaz, w dalszej części hasła odniesiono się okazów tak, jakby były to odrębne gatunki, co nie oznacza, że autor hasła uważa je za odrębne.
Dziękuję za wyczerpujące odpowiedzi
W sumie mam już prawie ukończony artykuł o Pterodaustro , ale ”odłożę” go może na nieco później i opracuję temat Alioramusa.
Alioramusa będzie stanowił temat komplementarny do Qianzhousaurus, więc to świetny pomysł.
W przypadku Pterodaustro zadziwia mnie podawana jego masa, dużo większa niż Kecalkoatla (Quetzalcoatlus)…
Coś musiało Ci się pomylić z innym pterozaurem Alex, gdyż Pterodaustro w porównaniu z Quetzalcoatlusem był ” karłem”. Ciężar tego pierwszego określa się na 590 gram do max.4kg natomiast Quetzalcoatlusa od ok.120/150 kg do max.250 kg. Jedynym porównywalnym z Quetzalcoatlusem pterozaurem był Hatzegopteryx.
Masz absolutna rację – 590 g „zamieniło” mi się w 590 kg i stąd ta moja uwaga w komentarzu. Pterodaustro to rzeczywiście maleństwo przy Kecalkoatlu.
Mylić się to rzecz ludzka 🙂 , jutro najpóźniej po jutrze opublikuje na blogu materiał na temat Alioramusa.
KRZYSZTOF SOIŃSKI
Tak na marginesie, byłeś może aktywny na dinoanimals wcześniej pod jakimś innym nickiem, czy jesteś tu nowy? 😉
Achyt portal DinoAnimals znałem naturalnie wcześniej ( czytając wpisy na blogu Krzysztofa Stuchlika ) , natomiast swój blog prowadzę od połowy kwietnia.
A no to spoko 🙂
T-rex 12m dłg. i 7-8 ton
Qianshousaurus 9m dłg. i 1 tona wagi.. Co?
Rzeczywiście, coś zbyt mała ta masa jak na tak dużego gada, chyba, że miał niezwykle delikatną budowę.