Przez dziesięciolecia badań naukowych na temat różnych aspektów biologii i ekologii gatunku Tyrannosaurus rex, ‘’otrzymaliśmy’’ od paleontologów wiele odpowiedzi na temat tego niezwykłego
prehistorycznego drapieżnika jak choćby: jakie funkcje pełniły jego zredukowane kończyny przednie, czy był przynajmniej częściowo upierzony, czy było to zwierzę stałocieplne, czy w jego materiale kopalnym zachowały się jakieś tkanki miękkie i białka lub które z egzemplarzy były najstarsze i największe. Jednak pomimo upływu lat do tej pory nie zostaje rozwiązana inna tajemnica mianowicie czy istnieje możliwość egzystencji innej jeszcze nieopisanej, ale nieformalnie nazwanej odmiany ‘’Alamotyrannus brinkmani’’.

*Na początek ważne jest, aby jasno określić kwestię tego, iż teropod, o którym mowa w artykule nie został formalnie opisany (nadal wyczekiwany jest opis Dalmana i Lucasa na temat ‘’Alamotyrannus’’) a większość z potencjalnych argumentacji na temat jego egzystencji w dalszej części artykułu jest moimi personalnymi domniemaniami.

Wizja artystyczna potencjalnego wyglądu’’Alamotyrannus brinkmani’’ autorstwa hiszpańskiego paleoartysty Luisa V Reya.

Argumenty za istnieniem ‘’Alamotyrannus brinkmani’’:

Argumentacja naukowa:

Już w latach osiemdziesiątych Dr. Robert T.Bakker (jeden z najsłynniejszych współczesnych paleontologów) wysnuł hipotezę, że wśród szczątków przypisywanych do szczątków Tyrannosaurus rex znajdują się też skamieniałości innego gatunku, którego określił jako Tyrannosaurus „X”. Podstawą tego wyróżnienia było uzębienie AMNH 5027, który miał dwa małe zęby „siekaczokształtne” na przedzie żuchwy, w przeciwieństwie do holotypu Tyrannosaurus rex, który miał jeden mały a kolejny był znacznie większy. Ideę Bakkera rozwinął w 2008 roku Peter Larson, który wskazał, że kolejne trzy osobniki (MOR 008, SDSM 12047 i „Samson”) mają taką budowę, jak AMNH 5027 to jest pomniejszony drugi ząb żuchwy w porównaniu do trzeciego. Larson doszukał się też kolejnych różnic – Tyrannosaurus „X” ma się charakteryzować nieco większą liczbą zębów, pokrywającą się z liczbą Tyrannosaurus rex i mniejszym otworem pneumatycznym w kości łzowej. Później Larson (2013) wskazał na kolejne cechy Tyrannosaurus ‘’X’’: płytszy dół przedoczodołowy, zbliżanie się okna szczękowego do brzusznej krawędzi dołu przedoczodołowego, niski czwarty ząb szczękowy oraz czwarty ząb żuchwowy – powyższy tekst został opracowany przez Macieja Ziglera z wirylny Encyklopedia Dinozaury. com

Argumentacja personalna:

W ostatnim czasie bardzo dużo spekuluje się o dwóch różnych typach budowy ciała gatunku Tyrannosaurus rex przypisywanych do jednej lub drugiej płci, bardziej masywny, który ma rzekomo charakteryzować egzemplarze płci żeńskiej oraz mniej masywny określający samce (choć nie wszyscy uważają to za solidny dowód). W moim toku rozumowania te różnice anatomiczne w rzeczywistości mogły nie stanowić kwestii odrębności płci, ale stanowić potencjalny dowód na temat istnienia innego gatunku, w końcu przez ponad 2 mln lat swojego istnienia i jak się wydaje dość szerokiemu rozpowszechnieniu rodzaj Tyrannosaurus mógł przecież ‘’stworzyć’’ niezależne populacje, które różniły się od siebie właśnie pod kątem kształtu i masy ciała, gdzie dwie populacje bardzo podobnego do siebie gatunku mogły by oddzielać tysiące mil kontynentu Laramidyjskiego.

Drugim kluczowym argumentem na istnienie Alamotyrannus brinkmani może być to, iż tyranozaury jako drapieżniki szczytowe, które zgodnie z prostymi zasadami ekologicznymi powinny być dość rzadkie w ich ekosystemach, ale jak się okazuje sytuacja jest odwrotna tyranozaury były stosunkowo liczne w późnej kredzie. Stanowiły one średnio 24% ogólnej liczby wszystkich dinozaurów tylko Triceratops był liczniejszy a Edmontosaurus z grubsza dorównywał Tyranozaurowi liczebnością. Do czego dążę a no do tego, iż snując kolejne osobiste przypuszczenie Alamotyrannus mógł być gatunkiem inwazyjnym, który przedostał się na terytorium przyszłej Ameryki Północnej z innego kontynentu i rozprzestrzenił się w ekosystemie jako gatunek temporalny do Tyrannosaurus rex przyczyniając się do wzrostu liczebności drapieżników stojących na szczycie łańcucha pokarmowego.

Być może zapytacie w ‘’tym miejscu’’ czy jest taka realna możliwość, aby Alamotyrannus przybył do Stanów Zjednoczonych z Azji Wschodniej i jednocześnie miał powiązanie z Tyrannosaurus rex, już argumentuje tuż przed końcem okresu kredowego między Azją Wschodnią a Ameryką Północną mógł utworzyć się tymczasowy most kontynentalny pozwalający na stopniowe przemieszczanie się tego teropoda na rejony obejmujące Meksyk. Po za tym jedno ze wskazań może wskazywać na azjatyckie pochodzenie, gdyż zarówno dla Tyrannosaurus rex jak i hipotetycznie Alamotyrannus brinkmani jednymi z najbliższych krewnych są dwa azjatyckie gatunki – Tarbosaurus bataar i Zhuchengtyrannus magnus (anatomiczne podobieństwo Tarbosaurus jest tak duże, że jest on określany dosłownie mianem azjatyckiego tyranozaura).

Grafika przedstawiająca rekonstrukcję szkieletową Tarbosaurus bataar autorstwa hiszpańskiego studenta paleontologii Francisco Brunena.

Zdaje sobie sprawę z tego, iż to założenie wydaje się nieszablonowe, bo oznaczało by fundamentalną zmianę w spojrzeniu na ewolucję tyranozaurów w Ameryce Północnej jak i samego Alamotyrannus, gdzie nie byłby on ‘’domową’’ północnoamerykańska przed kulminacją rozwoju tej grupy, a wręcz ‘’nieproszonym intruzem’’, który wykorzystał okazję i energicznie stylizował swoją nową ojczyznę. Tak jak wspominałem powyżej to moja awangardowe koncepcje, które mogą być przez każdego z was odbierane z aprobatą lub dezaprobatą, lecz czy właśnie niekonwencjonalne myślenie przyczyniło się do wielu początkowo rewolucyjnych a w następstwie powszechnie akceptowanych i prawidłowych koncepcji jak choćby zmiana pozycji ciała Tyrannosaurus rex podczas poruszania się (od pozycji pionowej z ciągnącym się po ziemi ogonem do pozycji poziomej z uniesionym wysoko ogonem równoważącym masę ciała).

Najistotniejsze egzemplarze katalogowe przypisywane do ‘’Alamotyrannus brinkmani’’:

• NMMNH P-1013-1 / NMMNH P-3698 – ‘’ Elephant Butte Tyrannosaurus’’

Grafika przedstawiająca skalę porównawczą materiału skalnego w postaci kości zębowej oraz wielkości osobnika NMMNH P-1013-1 względem FMNH PR 2081 autorstwa Rhysa Meyerkorta.

Odkrycie: D.Staton i J.LaPoint, 1982 rok

Lokacja: Wschodnia strona zbiornika retencyjnego Elephant Butte, nieopodal miasta Truth of Consequences,Nowy Meksyk

Formacja: Ojo Alamo

Wydobycie: Gillette oraz zespół z New Mexico Museum of Natural History and Sience, 1983 rok. Tom Williamson, 2003 rok

Zmagazynowanie: New Mexico Museum of Natural Hitstory and Science, Albaquerqe, Nowy Meksyk

Opisany przez: Okaz formalnie nieopisany choć wzmianki o nim podają między innymi Gillette i współautorzy,1986r czy Lucas,1993 i 2009 rok

Zachowane elementy szkieletowe: Lewa kość zębowa, niekompletna kość podniebienna, prawa kość przedstawowa, 4 zęby (niekompletne), prawa kość łuskowa, prawa kość zaoczodołowa, kość płatowa. Elementy pozaczaszkowe to: 2 szewrony (szewron – skierowany ku dołowi kostny wyrostek kręgów ogonowych służący jako miejsce przyczepu mięśni), fragment ‘’stopy’’.

Czy materiał skalny okazu jest elementem wystawowym muzeum lub innych palcówek: Fragment dolnej szczęki możemy zobaczyć w New Mexico Museum of Natural History and Science, Albaquerqe, Nowy Meksyk

Dodatkowe informacje: Zachowany materiał skalny reprezentuje lewa kość zębowa, która według danych ma 89,5 cm długości oraz 22,3 cm głębokości tuż za pozycją bezpośrednią ostatniego zęba oraz 56,5 cm do 12 zębodołu kości zębowej, po rekonstrukcji kość ta prawdopodobnie osiągnęła by ~102,2 cm, co w porównaniu z FMNH PR 2081 – 101 cm długości ,22,1 cm głębokości tuz za pozycją bezpośrednią ostatniego zęba oraz 57 cm do 12 zębodołu kości zębowej, co sugeruje, iż NMMNH P-1013-1 byłby średnio o około ~0,5% większy od Sue. Użycie tej liczby podczas skalowania od FMNH PR 2081 długość czaszki od kości podszczękowej do kości kątowej górnej można oszacować na 148,6 cm natomiast od kości podszczękowej do potylicy 152,6 cm. Chociaż jest to technicznie więcej od Sue stanowi w gruncie rzeczy niewielką różnicę w całości rozmiaru, że niemożliwe było by zaobserwowanie jakiejkolwiek różnicy wielkości (oczywiście zakładając bardzo zbliżone proporcje ciała między dwoma wyżej wymienionymi oraz że stosunek długości kości zębowej do całkowitej długości czaszki był różny podobnie jak w przypadku innych okazów Tyrannosaurus ). Nie możemy więc dokładnie stwierdzić, czy egzemplarz reprezentował okaz większy od Sue, ale jest taka przypuszczalna możliwość, skalowanie izometryczne rzeczywiście daje minimalnie większa całkowitą długość ciała (opierając się na FMNH PR 2081 autorstwa Franciso Brunena – 12,35m/8830 kg) Elephant Butte Tyrannosaurus osiągał by 12,41 metra długości oraz 8936 kg. Grafika porównawcza oraz tekst w sekcji dodatkowych danych umieszczona dzięki uprzejmości Rhysa Meyerkorta.

• UMNH 11000 ‘’North Horn’’

Rekonstrukcja czaszki UMNH 11000 autorstwa Genya Masukawy – kolorem biały zaznaczono zachowany materiał.

Odkrycie: Rose Difley i Quintin Saharatian, 2001 rok

Lokacja: Nieopodal miasta Prince, hrabstwo Carbon, Utah, Manti La-Sal National Forest

Formacja: North Horn

Wydobycie: Ekipa wydobywcza z Utah Museum of Natural History, 2001 rok

Zmagazynowanie: Utah Museum of Natural History, Salt Lake City, Utah

Opisany przez: Formalnie nieopisany, wzmianki na jego temat podają Sampson i Loewen,2005 rok

Zachowane elementy szkieletowe: Materiał kopalny stanowi bardzo fragmentaryczna czaszka składająca się z prawego fragmentu kości zaoczodołowej i kości łuskowej. Do elementów pozaczaszkowych wliczają się: 2 kręgi szyjne, 3 kręgi krzyżowe, 1 żebro grzbietowe, seria 6 kręgów ogonowych wraz z szewronami, lewa część kości łonowej, lewa część kości kulszowej, częściowo zachowany prawy fragment kości biodrowej, częściowo zachowaną lewą kończynę dolną do której przynależą: kość piszczelowa, kość strzałkowa oraz kość skokowa

Czy materiał skalny jest elementem wystawowym muzeum lub innych palcówek: Tak materiał skalny możemy podziwiać w Utah Museum of Natural History, Salt Lake City, Utah

• TMM 41436-1 ‘’Tyrannosaurus varannus ‘’ – Juvelina Tyrannosaurus’’

Fotografia autentycznego materiału skalnego egzemplarzu TMM 41436-1, Teksas Memorial Museum.

Odkrycie: Doug Lawson, student paleontologii, 1970 rok

Lokacja: Big Bend National Park, hrabstwo Brewster, Teksas

Formacja: Juvelina

Wydobycie: Ekipa wydobywcza z Teksas Memorial Museum

Zmagazynowanie: Teksas Memorial Museum, Stany Zjednoczone

Opisany przez: Próbka formalnie nieopisana, wzmianki na jej temat podaje Lawson,1976 rok

Zachowane elementy szkieletowe: częściowo zachowana kość szczękowa z 5 zębami

Czy materiał skalny jest elementem wystawowym muzeum lub innych palcówek: Tak oryginalny materiał skalny jest częścią ekspozycji Teksas Memorial Museum

Dodatkowe informacje: Egzemplarz uważany za osobnika młodocianego o długości około 9 metrów

Podsumowanie:

Kwestia Alamotyrannus jest bardzo ciekawa a na potwierdzenie tego czy był on straszymy geologicznie gatunkiem Tyrannosaurus będziemy musieli, jak się wydaje poczekać do momentu odkrycia dodatkowego materiału kopalnego na tyle kompletnego oraz dobrze zachowanego by było możliwe opracowanie analiz z zadowalającą ilością danych, które być może w końcu wyjaśnią to czy mamy do czynienia z potencjalnym drugim ważnym gatunkiem z rodzaju Tyrannosaurus.

Podobne artykuły

• 

  ‘’Cudzych chwalimy swego nie znamy sami nie wiemy co posiadamy’’

• 

  ”Intelektualiści” ?

• 

  ‘’Hospodar wyspy Hateg’’