NICZYM FORTECA:
Jako ankylozauroid Tarchia miała szerokie, nisko osadzone ciało umieszczone na silnych nogach. Było ono chronione przez osady skóry zwane osteodermami, całość ”arsenału” dopełniał ogon zakończony kostną buławą zdolny ostudzić zapał najzacieklejszych oponentów.
Tarchia w starciu z ”mongolskim zabójcą” Tarbosaurusem bataar.
KLASYFIKACJA:
Domena: eukarionty Nadrząd: dinozaury
Królestwo: zwierzęta Rząd: dinozaury gadziomiednicze
Typ: strunowce Podrząd: tyreofry
Podtyp: kręgowce Infrarząd: ankylozaury
Gromada: zauropsydy Rodzina: ankylozaury
Podgromada: diapsydy Rodzaj: Tarchia
Infragromada: archozauromorfy Gatunek: T. gigantea/kielanae/teresae
Wizualizacja przedstawiająca Tarchie Gigante.
NAZWA:
Nazwa rodzajowa Tarchia w dosłownym tłumaczeniu oznacza ” mózg ” i została zaczerpnięta z dużej objętości czaszki w porównaniu z innymi ankylozaurami, oraz fakt, że pierwsza odkrytą skamieniałością przedstawicielki tego gatunku była dobrze zachowana czaszka. Natomiast epitet gigantea odnosi się do rozmiaru Tarchii.
Tarchia została opisana w 1977 roku przez polską paleontolog Teresę Maryańską, znaną m.in. z wielu wypraw Polsko-Mongolskiej Ekspedycji Paleontologicznej na pustynię Gobi.
DATOWANIE I WYSTĘPOWANIE:
Mongolia – Nemegt Basin ( formacja Barun Goyot ) około 70 – 65,5 mln lat temu – późna kreda ( środkowy-późny kampan/ wczesny mastrycht ).
CHARAKTERYSTYKA:
Tarchia szacowana jest na 8/8,5 metra długości , masę 4/4,5 tony i ok. 3 metry wysokości. Choć amerykański paleontolog i paleoartysta, Gregory S. Paul znany z rekonstrukcji przeżyciowych dinozaurów, jak i ich szkieletów szacuje wymiary Tarchii na 4,5 metra długości i ciężar 1,5 tony, należy tu jednak podkreślić, że ów wyżej wymieniony zajmuje się hobbistycznie szacunkami określającymi wymiary dinozaurów i jest to kwestia sporna w kręgach naukowych.
PRETENDENTKA:
Szacowana na ponad 8 metrów długości, Tarchia jest jedną z największych znanych przedstawicielek dinozaurów pancernych, która może rywalizować nawet z bardziej znanym Ankylozaurem. W rzeczywistości Ankylozaur nadal znany jest tylko z częściowych szczątków. Tarchia, więc pewnego dnia może zdetronizować Ankylozaura i okazać się największą przedstawicielką rodziny ankylozaurów.
METODA ODŻYWIANIA / ADAPTACJA KLIMATYCZNA:
Tarchia posiadała szeroki dziób, co pozwalało jej na pochłanianie dużych ilości roślin. Pokarm roślinny jaki spożywała był twardy i trudny do spożycia biorąc pod uwagę, że Tarchia żyła w suchym klimacie w pobliżu miejsc pustynnych, pożywienie wymagało długiego przetwarzania. Dowodem na to są zęby, które wykazują zużycie okluzji w zasadzie oznacza to, że zęby górnej i dolnej szczęki regularnie się stykają.
Podobnie jak inne ankylozaury, miała zęby bardziej przystosowane do krojenia ( łącznie ok. 240 patykowatych zębów długości 3 cm ), a przy każdym ruchu w górę i w dół jedzenie w ustach siekane było na mniejsze kawałki, nie tylko po to aby pomóc w połykaniu, ale tak że zwiększyć wydajność trawienia.
Tarchia wyposażona była w twardy pancerz i sieć kanałów powietrznych w pysku, które pomagały zwilżyć suche powietrze ekosystemu zanim to dotarło do płuc, to znacznie ograniczało ilość utraty wody podczas oddychania co jest istotną adaptacją w klimacie jakim zamieszkiwała.
Dodatkowo posiadała twarde podniebienie nieznane u większości, ale pozornie powszechna u ankylozaurów, oznaczało to, że Tarchia mogła nadal bardzo efektywnie oddychać podczas przetwarzania pokarmu.
ORĘŻ:
Oprócz twardego pancerza w skład którego wchodziły kolce wyrastające z boków zwierzęcia na praktycznie całej długości ciała i czaszce tego ankylozaura należał tak że ogon zakończony kostną buławą ( mogącą dochodzić nawet do metra średnicy). Korzystając z danych opartych na tomografii komputerowej oraz skanów 3d naukowcy, uważają że impet uderzenia mógł przyjmować wartość pomiędzy 364 a 718 megapaskali ( 1 Mpa = ok. 10 kg/cm²), więc w zupełności wystarczającą siłę by miażdżyć kości.
Rekonstrukcja pojedynku Trabosaurusa bataar i Tarchii gigantei – Hwaseong City muzeum w Korei południowej (Hwaseong International Dinosaur Expedition Symposium).
Podobne artykuły
-
‘’Cudzych chwalimy swego nie znamy sami nie wiemy co posiadamy’’
-
”Intelektualiści” ?
-
‘’Hospodar wyspy Hateg’’
YUTYRANNUS HUALI Następny artykuł:
QIANZHOUSAURUS SINENSIS
Ależ piękny pancerny dinozaur!
Ciekawe jaka była skuteczność polowań tarbozaura w na tarchię. Patrząc na jej masę i opancerzenie zapewne niewielka.
Dorosła Tarchia, z w pełni rozwiniętym pancerzem i maczugą ogonową zdolną do łamania kości (a jak wykazano w badaniach naukowych, jedynie dorosłe „pancerniki” miały dostatecznie mocne buławy do tego) była zapewne fortecą nie do zdobycia dla Tarbozaura czy w ogóle jakiegokolwiek innego drapieżcy, i najprawdopodobniej każdy atak na taki czołg kończył się dla napastnika tragicznie, natomiast młody osobnik niebędący w stanie uszkodzić swoją maczugą tarbozaurowej nogi, z pewnością stanowił dla tego potężnego potwora łatwą zdobycz.
Taką buławą tarchia mogłaby słoniowi połamać żebra…
Maczuga jak u Herkulesa..:)..inteligentny drapieżnik o zbliżonej wadze upolowałby i Tarchię ,tylko zapewne gdyby nie miał łatwiejszego łupu…i to dawało przewagę czołgom tamtych czasów.
Tarchia nie była aż tak duża. Te wymiary 7-8 m są na podstawie „Dyoplosaurus” giganteus, który był w przeszłości synonimizowany z Tarchia, ale materiał jest niediagnostyczny. Dlatego Paul podaje takie wymiary bo Tarchia miała 4,5-5 m, około materiał większego osobnika nie przypisuje się do rodzaju Tarchia.
Niemożliwe, aby miała zaledwie 4.5 – 5 m; widać przy Tarbozaurze na zdjęciu w artykule, że musiała być ZNACZNIE większa (jak ulał pasuje tu te 8 – 8.5 m) bo gdyby to te skromniejsze szacunki były tymi słusznymi, to obok Tarba byłaby naprawdę maleńka.
Napisałem niżej jako anonim o jakiego osobnika może chodzić. Ale zdjęcie… zdjęcie to żaden dowód.
Oczywiście, że zdjęcie szkieletów to też jest dowód, ponieważ można na ich podstawie ocenić różnicę wielkości pomiędzy tymi gadami; na 100% Tarchia musiała być O WIELE większa, niż tylko 4,5 – metrowa, bo gdyby była taka malutka to przy Tarbozaurze prezentowałaby się tak – http://imgur.com/al5bS8s – a jak widzisz różnica jest drastycznie mniejsza niż na tym zestawieniu, czyli to te 8,5 m dużo bardziej pasuje i widać to już na oko.
Odpowiedziałam Ci wklejając link z dobrym kontrargumentem, ale niestety z tego co widzę nie chce mi rzeczonego komentarza „przepuścić”, bo dotąd się nie pojawił a już sporo czasu minęło…
CHYBA ŻARTUJESZ…. nieptasi przedstawiciele kladu Dinosauria wymarli 66 milionów lat temu… Jeżeli obrazek, rekonstrukcja itd, nie odpowiada oficjalnym pomiarom kości itd , to jest bez użyteczna. Jakikolwiek obrazek, rekonstrukcja są dobre tylko wtedy kiedy wszystkie wymiary kości pokrywają się z tym co zostało opisane i zmierzone z prawdziwych kości.
Wygląda na to, iż rekonstrukcja na fotce znajdującej się w artykule oparta została na szczątkach jakiegoś innego, parokrotnie większego okazu Tarchii niż to 4.25 – metrowe maleństwo na podlinkowanym przeze mnie porównaniu.
Sajchania (Saichania) była też sporym ankylozaurem. Miała prawie 7 metrów długości.
Ciekawy artykuł. Więcej ankylozaurów. Poprosiłbym artykuł o stegozaurach.
Z całą pewnością w niedalekiej przyszłości pojawią się artykuły dot. ankylozaurów jak i stegozaurów – cierpliwości 🙂
A myślałeś o mitycznym pojedynku tyranozaur kontra spinozaur :)?
Naturalnie,że myślałem o stworzeniu artykułu na temat starcia między Tyrannosaurusem a Spinosaurusem i o ile niektóre zagadnienia do napisania takiego artykułu już bym posiadał to informacji o innych nie mam ( szczególnie mam tu na myśli materiałów dot. mózgu i współczynnik encefalizacji Spinosaurusa ). Bo o ile można znaleźć coś na temat mózgu T.rexa to z Spinosaurusem jest zupełnie odwrotnie a będąc szczerym pomimo jakiejś tam wiedzy na temat dinozaurów to nie jestem ekspertem w kwestii ich mózgów ( więc przydało by się wspomóc artykułami na ten temat ) , a by stworzyć jakiś ciekawy artykuł sadze ,że kwestie porównawcze mózgów i intelektu wcześniej wymienionych powinny się znaleźć w artykule na temat ich starcie.
O ile może intelekt w przypadku polowania ma znaczenie, to czy w przypadku starcia, gdzie decyduje brutalna siła, siła szczęk i pazurów ma to wielkie znaczenie? Fakt, że jesteśmy mądrzejsi od goryla niewiele nam pomoże w starciu z nim, bez jakiejkolwiek broni.
Jeżeli Tarchia naprawdę miała aż 8 – 8.5 m długości, to na pewno była największym dotąd odkrytym „pancernikiem”, ponieważ Ankylozaur jak współcześnie wiadomo miał zaledwie 6 m a nie 9 jak niegdyś oszacowano.
To jest dosyć zagmatwane, wydaje mi się, że osobnikiem o którego chodzi jest ,MgD I/43 a tutaj cytat z pracki (The cranial morphology and taxonomic status of Tarchia (Dinosauria: Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia (2016)-Paul Penkalski, Tatiana Tumanova)
– „while MgD I/43 has the largest
known knob at 62 cm wide”. To by znaczyło, że szerokość maczugi tego osobnika to aż 62 cm. Gdzie ten osobnik został przypisany do nowego gatunku – Tarchia teresae – aczkolwiek wcale nie musi nim być wcześniej tego osobnika zaliczano do Tarchia i do „Dyoplosaurus” giganteus. Tak czy inaczej kiedy przeglądałem materiał kopalny wydaje mi się, że nie ma tam innych osobników dla których można by uzyskać jakieś ogromne rozmiary. Co do ankylozaura, patrząc po rozmiarach największego osobnika (CMN 8880) – 7 m.
Jak wynika z najnowszych badań z zeszłego roku, największy Ankyl (ten szacowany wcześniej na 6.25 m) miał aż 8 m i ważył 8 t. czyli był dużo większy niż oszacowano 9 lat temu.
Fajny…