Gryzonie,  Ssaki,  Zwierzęta

Bóbr olbrzymi

Gigantyczne bobry wielkości niedźwiedzi zamieszkiwały kiedyś jeziora i mokradła Ameryki Północnej. Nie wiadomo dlaczego, ale te wielkie gryzonie wymarły pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. Wielkogabarytowa wersja współczesnego bobra osiągała nawet 250 kilogramów wagi, jednak w stosunku do niego posiadał dwie zasadnicze różnice. Nie posiadał on charakterystycznego ogona w kształcie wiosła. Zamiast tego był on długi i chudy niczym u piżmaka. Jego zęby też wyglądały inaczej. Współczesne siekacze bobrów są ostre i przypominały dłuto; gigantyczne siekacze bobrów były bardziej masywne i zakrzywione, lecz brakowało im ostrej krawędzi tnącej.

Gatunek nagle wymarł 10000 lat temu. Zniknięcie olbrzymiego bobra pokrywa się z zanikiem wielu innych dużych zwierząt z epoki lodowcowej, w tym popularnego mamuta włochatego. Ale do tej pory naukowcy nie wiedzieli na pewno, dlaczego gigantyczny gryzoń wymarł. Inne badania wykazały, że gigantyczny bóbr stawał się powszechniejszy, gdy klimat był cieplejszy i wilgotniejszy. Badacze zauważyli również, że skamieniałości olbrzymiego bobra najczęściej występują w osadach pochodzących z dawnych mokradeł.

Naukowcy przeanalizowali kości kopalne gigantycznych bobrów, które żyły w Jukonie i Ohio między 50000 a 10000 lat temu. Przyjrzeli się sygnaturom stabilnych izotopów z ówczesnych tkanek kości. Sygnatury izotopowe związane z roślinami drzewnymi różnią się od tych powiązanych z roślinami wodnymi. Specjaliści odkryli, że olbrzymi bóbr nie scinał i nie jadł drzew. Zamiast tego żywił się roślinnością wodną. Taka dieta spowodowała, że zwierzę było w dużym stopniu zależne od podmokłych siedlisk oferujących zarówno pożywienie, jak i schronienie przed drapieznikami. Tym samym było podatne na zmiany klimatu. Na ich skutek z bobrów przetrwały tylko te gatunki, które występują do dziś.

33 komentarze

Napisz Komentarz

Pokaż, że jesteś człowiekiem * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.