Żarłacz tępogłowy

Żarłacz tępogłowy, żarłacz wielkogłowy – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych. Ten drapieżny rekin jest powszechnie spotykany na całym świecie w ciepłych i płytkich wodach wzdłuż wybrzeży i rzek. Znany jest ze swojej agresywnej natury, uważany jest za jednego z najbardziej niebezpiecznych rekinów. Przebywa w strefie przybrzeżnej, dlatego stanowi zagrożenie dla kąpiących się ludzi. Jest prawdopodobnie odpowiedzialny za większość przybrzeżnych ataków rekinów, w tym wielu przypisywanym innym gatunkom. Żarłacze tępogłowe nie są rekinami słodkowodnymi, mimo swej zdolności do przetrwania w tych warunkach, w odróżnieniu od rekinów rzecznych z rodzaju Glyphis. Poławiany komercyjnie i sportowo.

WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO
Gatunek kosmopolityczny spotykany w większości ciepłych (od tropikalnych do umiarkowanych) wód oceanicznych. Preferuje ciepłe i płytkie akweny, spotykany zarówno w akwenach słonowodnych, jak i w słodkowodnych, szczególnie w ujściach rzek. Dobrze znosi wody słodkie, choć nie jest gatunkiem typowo słodkowodnym. Wpływa do estuariów, a także daleko w górę rzek, a nawet do jezior. Dociera 4200 km w górę Amazonki i 1200 km w górę Missisipi. Odnotowano też osobniki spotykane w górnej części rzeki Ohio w stanie Kentucky.
Żywi się rybami (W tym innymi rekinami), delfinami, żółwiami, ptakami i bezkręgowcami.

CECHY MORFOLOGICZNE
Masywne ciało, szary grzbiet i jasne boki. Silne szczęki uzbrojone w ostre zęby. Osiąga długości do 4 m (maksymalnie 4,5m). Samce są mniejsze osiągają przeciętnie 2,5 m długości i ważą ok. 120 kg. Największe okazy osiągają do 346 kg masy ciała.