Jest to rasa wyjątkowo inteligentna i godna zaufania. Została stworzona głównie do obrony swojego stada i terytorium. Cechy te dziedziczone są z pokolenia na pokolenie. Pomimo dużych rozmiarów mastify pirenejskie są bardzo aktywne, zwinne i szybkie.

Psy te miano strażników Pirenejów zyskały dzięki skutecznej ochronie stada przed drapieżnikami. Patrząc na ich wygląd, nie ma co się dziwić – spora masa, duża głowa, silne i grube łapy sprawiają, że mało kto zaryzykowałby wtargnięcie na posesję, na której znajduje się mastif pirenejski. Jednocześnie świetnie nadają się dla rodzin z małymi dziećmi, ponieważ są wobec wszystkich członków rodziny bardzo łagodne i przyjaźnie nastawione.

Przedstawiciele tej rasy to niezwykle inteligentne i ciekawskie psy, które zawsze znajdą się tam, gdzie coś się dzieje. W łatwy sposób można je wyszkolić, ponieważ szybko zapamiętują komendy oraz pozytywne skojarzenia. Takich zachowań, jak stróżowanie czy obrona, nie musimy jednak ich uczyć ponieważ mają to we krwi.

Klasyfikacja FCI

• Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
  • Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego
• Bez prób pracy
• Kraj pochodzenia: Hiszpania
• Użytkowość: Stróż i obrońca, niegdyś przed drapieżnikami, szczególnie wilkami i niedźwiedziami. Dzisiaj niezawodny stróż posiadłości i obrońca, łatwy do ułożenia
• Inne nazwy: Mastín del Pirineo, pyrenean mastiff, mastyf pirenejski, mastif Aragoński, mastif z Navarry, mastif z Leon

Mastif pirenejski, Mastín del Pirineo

Historia rasy

Pochodzenie mastifów pirenejskich nie do końca jest znane, choć wielu kynologów wiąże je z dużymi psami pasterskimi, które wiele lat temu służyły przede wszystkim do obrony stad zwierząt gospodarskich. Pojawiły się w Hiszpanii około 3000 lat temu, a ujednolicenie rasy rozpoczęto dopiero na początku XX wieku. Pies ten przez rodowitych Hiszpanów określany jest również jako mastif aragoński, mastif z Navarry lub mastif z Leon.

Aby skutecznie chronić zwierzęta przed atakami drapieżników, psy te zostały odpowiednio przystosowane do radzenia sobie w ciężkich warunkach klimatycznych, potrafią także odnajdywać i pokonywać wszelkie zagrożenia. W połowie XX wieku zaniechano jednak dalszego wykorzystywania mastifów pirenejskich w celu stróżowania, ze względu na zmiany w hiszpańskiej gospodarce.

Zaczęły też powstawać liczne krzyżówki tej rasy, jednak w drugiej połowie XX wieku, na polecenie powstałego w 1977 roku Klubu mastifa pirenejskiego w Hiszpanii, rozpoczęto prace nad przywróceniem zanikającej już populacji, dzięki czemu znów zaczęły pojawiać się silne i inteligentne mastify, które pełnią funkcje obronne.

Mastif pirenejski, Mastín del Pirineo

Charakterystyka

Wygląd

Reprezentanci tej rasy robią duże wizualne wrażenie – osiągają wysokość do 80 centymetrów, są masywne i silnie zbudowane. Długość tułowia jest większa od wysokości w kłębie, ich klatka piersiowa jest muskularna i bardzo pojemna. mastify pirenejskie posiadają szerokie, grube nogi, na łapach znajdują się twarde podeszwy oraz zwarte palce.

W pierwszej kolejności w oczy rzuca się ich duża głowa z lekko zaokrągloną czaszką. Uszy zazwyczaj są opadające, trójkątne i spiczasto zakończone. Nos natomiast mają duży, szeroki i w kolorze czarnym. Ich skóra jest gruba, luźna, co dodatkowo nadaje im objętości.

mastify pirenejskie posiadają gęstą i grubą sierść średniej długości – od 6 do 9 centymetrów, w dotyku jest bardzo sztywna. Jeśli chodzi o maść, podstawową barwą jest biały, choć większość reprezentantów rasy jest trójbarwna: ciało pokrywa głównie biała maść, a na niej znajdują się z kolei szare, brunatne, czy też czarne łaty oraz plamy.

Mastif pirenejski, Mastín del Pirineo

Temperament

Mastify pirenejskie bardzo przywiązują się do członków rodziny, w której się wychowują, okazują im sporo uczuć i bronią ich w każdej sytuacji. Idealnie nadają się dla małych dzieci – potrafią bawić się z nimi w niezwykle bezpieczny sposób, wiedząc, że trzeba zwracać na nie szczególną uwagę. Jeśli jednak mamy więcej, niż jednego mastifa w domu możemy zaobserwować, że wobec siebie nie są już tak ostrożne i delikatne.

Jest to bardzo inteligentna rasa, psy te doskonale wiedzą, co dzieje się dookoła nich, choć nie wyglądają na szczególnie zainteresowane i czujne. Potrafią reagować adekwatnie do danej sytuacji, mają dużo energii i potrafią być bardzo ruchliwe, jednocześnie są też świadome swojej siły i temperamentu.

W bardzo krótkim czasie uczą się nowych poleceń, potrafią odnaleźć w sytuacjach zupełnie nowych i doskonale rozumieją, co się do nich mówi i czego się oczekuje. Ich psychika jest przeciwieństwem wyglądu – delikatna i wrażliwa, mastify pirenejskie nie lubią być karcone i siłowo wychowywane, stają się wtedy bardzo zestresowane i ciężko im zrozumieć o co chodzi.

Mastif pirenejski, Mastín del Pirineo

Kondycja zdrowotna

Psy te zazwyczaj cieszą się dobrym zdrowiem, dożywają średnio 13 roku życia. Możemy jedynie spotkać się z dolegliwościami typowymi dla wielkich ras psów, najczęściej jest to skręt żołądka lub dysplazja stawów biodrowych. U sporej ilości mastifów pirenejskich zanotowano również choroby nowotworowe.

Nie możemy też zapominać, że nie są to psy przystosowane do leżenia w kojcu przez cały dzień i wymagają dużej ilości ruchu. Musimy zatem przynajmniej 2-3 razy dziennie zabierać je na dług spacer i zapewnić odpowiednią ilość ruchu. W innym wypadku odbije się to negatywnie na ich zdrowiu fizycznym a także psychicznym.

Mastif pirenejski, Mastín del Pirineo

Szczegółowe dane / wymiary

• Wysokość:
  • psy: powyżej 77 cm
  • suki powyżej 72 cm
• Waga:
  • psy: 65 – 80 kg, choć zdarzają się osobniki o wadze przekraczającej 100 kg
  • suki: 55-70 kg
• Długość życia: 9-13 lat

Ciekawostki

• Mastify pirenejskie wymagają regularnego czesania, ze względu na ich grubą, twardą i gęstą sierść, aby zapobiec powstawaniu kołtunów.
• Rasa ta nie nadaje się do mieszkania w bloku, najlepiej zapewnić im duży dom z ogródkiem, w którym mogą swobodnie biegać.
• Doskonale nadają się również do życia z innymi zwierzętami, jeśli więc mamy już psa, bądź kota, powinny się bez problemu dogadać.
• W stosunku do obcych ludzi psy te wykazują sporą nieufność, jednak niewiele potrzeba, by zaufały człowiekowi i wyczuły jego charakter.

Podobne artykuły

• 

  Kot czarnołapy – najmniejszy dziki kot afrykański

• 

  Skowronek zwyczajny – ptak zwiastujący wiosnę

• 

  Szpak zwyczajny – pożyteczny szkodnik