DomoweKotySsakiZwierzęta

Kot japoński bobtail – symbol szczęścia

Kot japoński bobtail czyli Hello Kitty

Symbol szczęścia i Maneki-neko

Jeżeli kiedyś zastanawialiście się nad pochodzeniem postaci Hello Kitty, właśnie poznajecie prawdę. Ta znana na całym świecie postać uroczego kotka z kokardką pod uszkiem powstała na bazie prawdziwej rasy – japońskiego bobtaila. Hello Kitty to współczesny symbol kawaii – słowa tłumaczonego jako „sympatyczny”, „rozkoszny” czy „uroczy”, używanego wśród Japończyków.

Rasa Japanese Bobtail przyczyniła się nie tylko do powstania opisywanej mangowej postaci, ale także do powstania jednego z najważniejszych symboli szczęścia w Japonii – kota Maneki-neko.

Klasyfikacja FIFe

  • Kategoria III: Koty krótkowłose
  • Kod EMS: JBT
  • Inne nazwy: Japanese Bobtail
  • Kraj pochodzenia: Japonia, Azja Południowo–Wschodnia
Japoński bobtail
Japoński bobtail.

Historia rasy

Pierwsze koty domowe pojawiły się w Japonii z Chin oraz Korei w VI wieku, ale nie ma pewności, czy miały one krótkie czy długie ogony. Nie wiadomo więc, kiedy i gdzie powstała rasa Japanese Bobtail. Pewnym jest, że pochodzi ona z Dalekiego Wschodu i ma co najmniej kilkaset lat.

O wieku rasy świadczy wiele elementów japońskiego folkloru, w którym zawiera się mnóstwo wizerunków kota o krótkim ogonie.

Jedna z opowieści głosi, że pewien mały kot w typie bobtail o imieniu Maneki-neko („kot wabiący, zapraszający”) witał przechodniów podniesioną łapką, stając się tym samym symbolem szczęścia. Wizerunek Maneki-neko z podniesioną na znak powitania jedną łapą widnieje dziś na fasadzie świątyni Gotokuji niedaleko Tokio. Figurki Maneki-neko są także jedną z ulubionych dekoracji Japończyków. Ma ona bowiem podobną funkcję jak słonik z podniesioną trąbą w Europie – ponoć przynosi szczęście.

Japoński bobtail
Japoński bobtail.

W sztuce ludowej

Okazuje się zatem, że najwięcej o japońskim bobtailu dowiemy się nie z historycznych zapisów, ale z japońskiej sztuki ludowej.

Pierwsze udokumentowane japońskie koty ze skróconym ogonem istniały w kraju już na początku wieku XVII. Wizerunki trójkolorowych bobtaili spotyka się dziś na zachowanych z tamtego okresu drzeworytach i sitodrukach.

Krótki ogon

Jak Japończycy tłumaczą niezwykle krótki ogon u swego ulubieńca? Według jednej z historii, śpiącemu kotu zapalił się ogon od pobliskiego ogniska. Przestraszone zwierzę biegło ulicami Imperium, podpalając domy swym płonącym ogonem. Rano, wściekły z powodu zniszczenia miasta cesarz nakazał, aby wszystkim kotom w Imperium obciąć ogony, co miało zapobiec w przyszłości podobnej katastrofie.

Japoński bobtail
Japoński bobtail.

Charakterystyka

Wygląd

Rasa uznawana jest przez wszystkie główne federacje felinologiczne, z wyjątkiem brytyjskiej GCCF.

Idealny japoński bobtail posiada głowę w kształcie trójkąta równobocznego oraz duże, sterczące, szeroko rozstawione uszy. Oczy powinny być duże, bardziej owalne, niż okrągłe, a kufa (pysk) raczej szeroka i zaokrąglona, niezbyt spiczasta, ani tym bardziej płaska. Tułów winien być wydłużony, szczupły, ale umięśniony, o szlachetnej linii. Ciało wsparte jest na długich i smukłych kończynach (tylne są dłuższe od przednich).

W obrębie rasy spotyka się odmianę krótkowłosą i długowłosą. U obu sierść musi być miękka i jedwabiście gładka. Dodatkowo u kotów długowłosych sierść stopniowo wydłuża się w kierunku zadu. Ogon, choć krótki, powinien być widoczny i składać się z jednego lub więcej zakrzywionych kręgów. Dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, ale najbardziej pożądany jest szylkret z calico, czyli umaszczenie rudo–czarno–białe.

Krótki ogon (mierzący zwykle ok. 10 cm) jest wynikiem mutacji genetycznej wywołanej przez gen recesywny. Gen ten nie jest jednak związany z mutacją taką jak u Manxów. Uważa się więc, że krótki ogon u japońskich bobtaili nie jest związany z wadami genetycznymi, jak ma to miejsce u rasy z Wyspy Man.

Japoński bobtail
Japoński bobtail.

Temperament

Te japońskie koty są wyjątkowo towarzyskie, ponadto ciekawskie, odważne, inteligentne i czujne. Łatwo dostosowują się do trybu życia danej rodziny, nowych ludzi, zwierząt i sytuacji. Wykazują bardzo wysoką aktywność, ale nie irytują swą obecnością. Lubią gry grupowe, w których mogą bawić się ze swym opiekunem.

Angażują się w życie właścicieli, pragną im towarzyszyć i chętnie podają łapkę, nawet jeśli nie zostały o to poproszone. Poza tym uwielbiają rozmowy z ludźmi – emitują rozmaite odgłosy w szerokiej gamie, które niektórzy hodowcy nazywają śpiewem.

Rasa należy także do nielicznej grupy kotów lubiących chodzić na smyczy i wykonujących różnorakie sztuczki. Nie są zbyt hałaśliwe (choć rozmowne), ale mogą wszcząć alarm, jeśli coś je zaniepokoi. Wielu właścicieli zauważa także, że koty te lubią wodę.

Japoński bobtail
Japoński bobtail.

Szczegółowe dane

Japoński bobtail

  • Wysokość w kłębie: 20-22 cm
  • Waga: kocury 3-4 kg, kocice 2-3 kg
  • Długość ogona: 10 cm
  • Długość życia: 15-18 lat
Japoński bobtail
Japoński bobtail z różnobarwnymi tęczówkami.

Japoński bobtail – ciekawostki

  • Trójkolorowe japońskie bobtaile nazywane są Mi-ke („trójkolorowy”) i to one postrzegane są jako symbol szczęścia. Japończycy za czasów Imperium wielbili go za piękno i dobroć do tego stopnia, że figurki Mi-ke stawiane były w świątyniach i domu rodziny cesarskiej.
  • W roku 2013 najwięcej hodowli japońskich bobtaili znajdowało się w Ameryce Południowej, niewiele w Europie, a w Japonii co najmniej jedna. Rasa jest zatem jedną z najrzadszych.
  • W obrębie rasy spotyka się różnobarwność tęczówek. Koty dotknięte tą niezwykłą cechą mają jedno oko niebieskie (lub srebrne, głównie w hodowli japońskiej), a drugie żółte (złote). Kocięta o takich oczach są z reguły droższe od swych zwykłych krewnych.
  • Badania genetyczne dowodzą, że japoński bobtail jest jedną z najbardziej różnorodnych ras pod względem genetycznym. Dzięki temu nie są naznaczone poważnymi chorobami wrodzonymi. Ponadto mioty japońskich bobtaili są mniej liczne od innych ras, ale kocięta są za to większe i szybciej rozwijają się, niż u pozostałych kotów rasowych.
  • Postać japońskiego bobtaila pojawia się w filmie animowanym Studia Ghibli pod tytułem „Narzeczona dla kota”. Postać „szczęśliwego” kota pojawia się w wielu anime (japońskich filmach animowanych) stworzonych m.in. przez Hayao Miyazakiego – współzałożyciela Studia Ghibli.
Japoński bobtail
Japoński bobtail.

Polecamy


Baza Dinozaurów

2 komentarzy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button