DomowePsySsakiZwierzęta

Bulterier (bull terrier)

Rasy psów – Bulterier (bull terrier)

Jego przodkowie świetnie sprawdzali się w krwawych sportach i bardziej pożytecznym łowieniu szkodników ogrodowych. Dzisiaj bulterier jest nieco spokojniejszy, ale dzikie instynkty budzą się czasem w nieodpowiednich momentach. Bulterier to pies potrzebujący poważnego, dojrzałego właściciela, aby ukrócał jego – nie zawsze bezpieczne – zapędy.

Klasyfikacja FCI

  • Grupa 3: teriery
  • Sekcja 2: teriery typu „bull”
  • Typ wilkowaty
  • Podleganie próbom pracy zależne od decyzji danego kraju
Bulterier, bull terrier.

Historia rasy

We wczesnych latach wieku XIX stworzono teriery typu bull, których zadaniem miało być tępienie gryzoni i udział w krwawych sportach. Psy tego typu pochodziły od wymarłych buldogów staroangielskich, jednego lub kilku terierów staroangielskich oraz black and tan terrier obecnie znanych jako manchester terier. Nowo powstała rasa łączyła w sobie zręczność, lekką budowę ciała – odpowiednią właśnie dla terierów – z wytrwałością buldoga.

W większości sytuacji bojowych osiągały słabe wyniki, ale nie było to zbyt dużą wadą, bowiem nową rasę stworzono niemal wyłącznie do walk z bykami i niedźwiedziami przywiązanymi do słupa. Wielu hodowców zaczęło „tworzyć” teriery typu bull używając argumentu, że taka mieszanka genowa poprawia jakość walki. Mimo krzyżowania buldogów z terierami, będącego bardzo obiecującym zabiegiem, nie zrobiono nic lub prawie nic, aby zachować rasę w jej pierwotnej formie. Ze względu na brak standaryzacji hodowcy stawiali jedynie na skuteczność, a nie na wygląd psów. W związku z tym podzielono ostatecznie przodków i dzisiejsze bulteriery na bull teriery i staffordshire bull teriery.

Bulteriery, bull terriery.

Około 1850 roku James Hinks rozpoczął krzyżowanie terierów typu bull z angielskim białym terierem (obecnie rasa wymarła), szukając najlepszego psa pod względem wyglądu: mocniejszymi nogami i ładniejszą głową. Rasa stworzona przez Hinksa, pierwotnie nazywana rasą Hinksa lub The white cavalier nie posiadała jeszcze charakterystycznej, jajowatej głowy.

Niezwykłe psy stały się bardzo popularne, zatem ich hodowla trwała w najlepsze. Aby jednak zwiększyć ich elegancję i zwinność, krzyżowano je z dalmatyńczykami, psami rasy greyhound, pachon-navarro i foxhound. Dla zmienienia profilu czaszki powstawały krzyżówki z borzojem i collie.

Poza budową ciała oczekiwano konkretnych cech charakteru, a określenie „biały rycerz” miały je odzwierciedlać. Starano się bowiem, aby psa nie dało się sprowokować do walki, jego rolą miało być jej zakończenie… Z drugiej strony oczekiwano po nim towarzyskości i przyjacielskiego nastawienia względem ludzi, w tym dzieci. Hinks od początku bowiem chciał stworzyć rasę „gentlemanów”, nie zabijaków.

Bulteriery, bull terriery.

Charakterystyka

Wygląd

Najbardziej charakterystyczną cechą bulterierów jest jajowata głowa i nieco „chartowy” profil czaszki – górna jej część jest praktycznie płaska na wysokości uszu. Pysk nieco zakrzywiony ku dołowi (downface), bez standardowych załamań i wklęśnięć. Nozdrza są dobrze rozwinięte, pysk natomiast silny, paszcza głęboka. Specyficzne, trójkątne oczy są małe, ciemne i głęboko osadzone. Ciało wypełnione, zaokrąglone, ramiona wytrzymałe, bardzo umięśnione, ogon noszony w poziomie.

Sierść, na ogół, w białym kolorze, krótka, przylegająca, twarda w dotyku, ale lśniąca. W zimie psa porastać może miękki podszerstek. Poza bielą występują także łaty i umaszczenie pręgowane – płowe, czarne lub rude, jak również trójkolorowe. Wg FCI wystawowe białe bulteriery nie powinny mieć cętek, nie akceptuje się również maści czekoladowej ani błękitnej. Co do wzrostu i wagi nie ma ograniczeń, jednak pies musi wyglądać na odpowiedniego wagowo przy określonej wysokości w kłębie.

Bulterier, bull terrier.

Temperament

Znane są ze swej odwagi, skłonności do zabaw i dużej aktywności. Lubią towarzystwo ludzi, ale z powodu silnego charakteru i uporu wymagają asertywnego i konsekwentnego właściciela. Jako takie nie są zatem zalecane dla rodzin z dziećmi, ani dla osób, które nigdy nie zajmowały się podobną rasą. Wbrew pozorom bulteriery są bardzo kochające i potrzebują towarzystwa swych opiekunów, dlatego trzymanie ich na zewnątrz nie jest dobrym pomysłem.

Niejednego może przerosnąć ich upór i niezależność, dlatego też osoby niedoświadczone nie powinny zabierać się za jego wychowywanie. Mimo tego, a może dzięki temu, są wspaniałymi ochroniarzami rodziny, jednak nienależycie uspołecznione w młodym wieku psy będą w dorosłym życiu przejawiać wręcz nadopiekuńczość i neurotyczność.

Bulteriery posiadają silny instynkt łowczy, co – w połączeniu z siłą i niewyważonym charakterem spowodowanym zaniedbaniami właściciela – często prowadzi do śmierci lub ciężkich obrażeń innych zwierząt, zwłaszcza kotów. Wystarczy jednak, że szczeniaki będą wychowywane z kotami i innymi zwierzętami, aby dobrze z nimi żyć. Wczesna socjalizacja zapewni dobre kontakty między psem i resztą zwierzęcych współlokatorów.

Bulterier, bull terrier.

Zdrowie

Wszystkie szczenięta powinny być badane pod względem ewentualnej głuchoty, która występuje aż u 20% czysto białych bulterierów i 1,3% wszystkich psów. Jest trudna do zauważenia, szczególnie u szczeniąt. Ponadto, wiele osobników ma tendencję do alergii skórnych spowodowanych ukąszeniami owadów, np. pcheł, czasem komarów i roztoczy. Uczulenie objawia się pokrzywką, wysypką i swędzeniem. Problemowi można zapobiec poprzez utrzymywanie psa w czystości i unikanie kontaktów z pasożytami różnego rodzaju, choć ze względu na dany klimat czy inne okoliczności spotkania z nimi są raczej nieuniknione.

Podobne artykuły
Bulterier, bull terrier.

Szczegółowe dane i wymiary

Bulterier

  • Wysokość w kłębie: 35 – 55 cm
  • Masa: 20 – 38 kg
  • Długość życia: 9 – 10 lat, nierzadko nawet 10 – 15 lat
Bulteriery, bull terriery.

Bulterier – ciekawostki

  • Ze względu na problemy zdrowotne występujące u praktycznie wszystkich białych bulterierów, m.in. Ted Lyod wprowadził do rasy kolor, wykorzystując do tego na początku XX wieku psy rasy Staffordshire bull terrier. Kolorowe bulteriery zostały uznane za odrębną odmianę w 1936 roku.
  • Bulteriery określane są mianem „gladiatorów wśród psich ras”
  • Poza standardowymi bulterierami istnieje także jej miniaturowy odpowiednik – bulterier miniaturowy, posiadający ten sam numer w obrębie wzorca ras.
Bulterier, bull terrier.

Polecamy


Baza Dinozaurów

17 komentarzy

  1. Chyba powoli przestaję interesować się zwierzętami więc mogę już nie pisać komentarzy bo tyle ciekawych gatunków wyginęło przez człowieka jeśli by były to bym był zadowolony np.orzeł Haasta, mamutak, dodo. PS Czy w niebie są zwierzęta?

    1. Szkoda, liczyliśmy, że to właśnie Ty Macieju będziesz pomagał naukowcom odtworzyć wymarłego tura.

      Będzie nam brakowało Twoich komentarzy…

      Czy w niebie są zwierzęta…? Cóż, na to pytanie nie potrafimy udzielić odpowiedzi. To bowiem kwestia wiary, nie nauki…

    2. nie martw się Maćku. Przecież te zwierzęta kiedyś żyły na świecie, żyły tak samo jak ty, a niektóre są twoimi przodkami. Ptaki, które żyją dziś to ptaki tak samo jak wymarłe, to też ptaki! Tak samo i inne zwierzęta! Skamieniałe kości to części ciał zwierząt, więc one dalej tu są! A wiesz, że naukowcy wszczepili do embrionu kury DNA dinozaurów i po wykluciu były pół dinozaurami!? Tak samo mogą zrobić z orłem Haasta czy turem!

      1. Dzięki za wsparcie.Jesteśmy jedynymi fanami Dinoanimals.Dawno dawno temu ludzie myśleli że nagranie dźwięku jest niemożliwe a jest jednak nagrywany więc będzie klonowanie wymarłych gatunków na 100 procent

      1. Powodem mojej decyzji jest to że jestem chyba jedynym „prawdziwym” fanem dinoanimals.pl więc macie chociaż osobę która bardzo waszą stronę lubi.Pozdrawiam

  2. ja również Was uwielbiam! 🙂
    powiedzcie, czy bull terier miniaturowy różni się tylko wielkością? może ma łagodniejsze usposobienie?

    1. Z bulterierami miniaturowymi jest pewien kłopot, z powodu którego występują pod tym samym numerem klasyfikacji, co ich większy brat. Otóż często wyrastają ponad normę wzrostu – rasa więc nie jest wyrównana genetycznie. To, co dało się zauważyć, to rzeczywiście nieco bardziej przyjazne usposobienie u miniaturek, choć charakteryzuje je mniejszy poziom tolerancji dla innych psów, co sprawia niestety kłopot właścicielom. Ponadto poza typowymi chorobami dla rasy, trapią je choroby oczu.

      _____
      Dziękujemy za miłe słowa 🙂

      1. Z mojego doświadczenia z bullkami (obecnie dwa standardy, w przeszłości jeden, standardy i miniatury u znajomych oraz psy spotkane na wystawach) wynika raczej, że mini bulki są bardziej tolerancyjne, szczególnie jeśli chodzi o relację samiec – samiec. Są bardziej szczekliwe, bardziej ruchliwe ale też chętniej współpracują. Problem z „wyrastaniem” ponad wzorzec polega na tym, że są samce standardowe, które są dopuszczone do krycia miniatur, jest tak dlatego, że u miniatur występuje genetyczna choroba siatkówki, która nie występuje u standardów.

  3. więc kupując miniaturkę, można się spodziewać, że będzie `standardowych` rozmiarów?
    z małym, który nie toleruje innych psiaków nie jest źle 😀 mój przerośnięty bokser jest cięty na wszystkie zwierzaki i jakoś trzeba sobie z nim radzić na spacerze 😀

    _____
    proszę! i chciałabym dodać, że szanuję i podziwiam Waszą pracę, a wielu ludzi nie chce się wypowiadać.
    piszecie, że codziennie macie odsłony- jest dla kogo tworzyć! 🙂

    pozdrawiam!

    1. Nie tyle standardowych :), będzie zdecydowanie mniejszy, ale nie możesz mieć pewności, że nie przekroczy normy dla malucha, to bowiem często się zdarza. Rasa nie jest wyrównana genetycznie, dlatego w praktyce tak niewiele się ich wystawia.

      Karolino, jeśli nie będziesz używała wykrzykników w komentarzu (choć były one pozytywne :)), to pojawi się on od razu po dodaniu 🙂 Nasz system bowiem odsiewa takie komentarze.

  4. Nie mogę patrzeć na te psy. Według mnie są takie brzydkie, że tego ustawa nie przewiduje. Na szczęście dla mnie, nie są tak popularne jak np. beagle.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button