MorskieSsakiWalenieWielorybyZwierzęta

Sejwal (Balaenoptera borealis)

Płetwal czerniakowy

Sejwal, płetwal czerniakowy (Balaenoptera borealis) – olbrzym z mórz i oceanów

Sejwal to trzeci, co do wielkości waleń z rodziny fałdowców. Większe od niego są jedynie płetwal błękitny oraz finwal. Podobnie jednak jak jego kuzyni, pomimo olbrzymich rozmiarów jest zwierzęciem dość łagodnym. Nie poluje aktywnie na inne duże morskie zwierzęta, a zadowala się planktonem oraz niewielkimi rybami. Co jeszcze warto wiedzieć o tym łagodnym olbrzymie, który zamieszkuje wody oceanów praktycznie na całym świecie, ponad to, że w 2015 roku „zmienił” nazwę i obecnie to płetwal czerniakowy?

Klasyfikacja

  • Gromada: ssaki (Mammalia)
  • Rząd: walenie (Cetacea)
  • Podrząd: fiszbinowce (Mysticeti)
  • Rodzina: fałdowce (Balaenopteridae)
  • Rodzaj: Balaenoptera
  • Gatunek: sejwal, płetwal czerniakowy (Balaenoptera borealis)

Sejwale należą do podrzędu fiszbinowców, do których zaliczamy także płetwale błękitne (Balaenoptera musculus) i finwale (Balaenoptera physalus). Jest to po dwóch ostatnich gatunkach największy fałdowiec.

Wyróżnia się dwa podgatunki sejwala: sejwala północnego (Balaenoptera borealis borealis) i sejwala południowego (Balaenoptera borealis schlegelii). Zasięgi ich występowania nie pokrywają się ze sobą.

Sejwal (Balaenoptera borealis) należy do podrzędu fiszbinowców – podobnie jak płetwal błękitny (największy wieloryb).

Występowanie

Sejwale można spotkać we wszystkich oceanach świata, ale bardzo rzadko w strefach klimatów polarnych i tropikalnych, jako, że nie przepadają za ekstremalnymi warunkami środowiskowymi. Typowymi miejscami ich występowania są więc wody umiarkowane i subtropikalne. W kierunku chłodniejszych obszarów migrują jedynie w lecie, ale i tak nie jest to sytuacja powszechna.

Populacja sejwali oraz rzeczywisty zasięg ich występowania jest aktualnie trudny do dokładnego określenia ze względu na występujące na podobnych obszarze finwale. Można jednak stwierdzić, że w północnym Atlantyku sejwale można spotkać od południowej Europy lub północno-zachodniej Afryki do Norwegii oraz od południowej części Stanów Zjednoczonych do Grenlandii. Na południu natomiast widywany był w okolicach Zatoki Meksykańskiej i Wielkich Antyli.

Sejwal (Balaenoptera borealis).

Środowisko naturalne

Sejwale unikają półotwartych zbiorników wodnych oraz wód płytkich i przybrzeżnych. Najchętniej przebywają w otwartych oceanach i dość głębokich wodach.

Charakterystyka

Sejwal swoim wyglądem przypomina inne walenie z rodziny fiszbinowców. Jego ciało jest przede wszystkim dość masywne, ale także smukłe i opływowe. Ma on bardzo krótkie płetwy piersiowe i dłuższą płetwę grzbietową, która swoim kształtem przypomina sierp. To właśnie m.in. na jej podstawie dokonuje się rozróżnienia sejwala od innych gatunków. Jama gębowa sejwali wyposażona jest w ponad 300 ciemnych fiszbin, które służą do filtrowania planktonu podczas żerowania.

Barwa ciała sejwala to zazwyczaj kolor ciemnoszary do stalowego z nieregularnymi jasnoszarymi lub białymi znakami na brzuchu.

Sejwal często nazywany jest mniejszym finwalem (ang. lesser fin whale) ze względu na podobieństwo w budowie i wyglądzie.

Amerykański przyrodnik Roy Chapman Andrews porównał sejwala do geparda, gdyż potrafi pływać z prędkością dochodzącą do 50 km/h na krótkich dystansach i podobnie jak gepard szybko się męczy i opada z sił. W porównaniu do swych większych kuzynów (wielorybów) jest jednak mniejszy i ma mniej siły (znów podobnie jak gepard w odniesieniu do wielkich kotów.

Sejwal (Balaenoptera borealis) posiada płetwę grzbietową przypominającą swym kształtem sierp. Wysokość płetwy grzbietowej wynosi od 38 do 90 cm (przeciętnie 53-56 cm).

Dieta

Sejwal żywi się przede wszystkim planktonem oraz niewielkimi rybami. W skład jego diety wchodzą m.in. sardynki, makrele oraz anchois. Zwierzę to zjada dziennie w sumie około 900 kilogramów pokarmu.

Pożywienie zdobywa pływając z otwartą paszczą, do której wlatują ogromne ilości wody razem z planktonem i innymi żywymi organizmami. Następnie woda jest odsączana, a jedzenie pozostaje na fiszbinach.

Styl życia

Sejwal prowadzi zazwyczaj samotny tryb życia. Czasem zwierzęta te łączą się w grupy liczące przeważnie do sześciu osobników. Większe skupiska sejwali mogą występować jedynie w miejscach wyjątkowo obfitych w pożywienie. Jeśli chodzi o strukturę społeczną sejwali – naukowcy i badacze wciąż wiedzą o niej bardzo niewiele.

Sejwal (Balaenoptera borealis).

Rozmnażanie

Gody sejwali odbywają się w wodach umiarkowanych klimatów subtropikalnych. Na półkuli północnej są to miesiące od listopada do lutego, a na południowej od maja do lipca. Ciąża u tych ssaków trwa od 10,5 miesiąca do jednego roku. Na świat przychodzi zazwyczaj jedno młode i przy urodzeniu ma ono już długość kilku metrów.

Okres dojrzałości płciowej sejwale osiągają zazwyczaj 8-10 lat po urodzeniu. Dojrzałość ta wyznaczana jest także na podstawie długości ciała, która waha się od 12 do 14 metrów w zależności od regionu występowania oraz płci.

Samice zdolne są do reprodukcji co 2-3 lata.

Sejwale to zwierzęta długowieczne – żyją nawet do 65 lat.

Sejwal (Balaenoptera borealis) wyrzucony na brzeg.

Zagrożenia i ochrona

Aż do 1970 roku polowanie na sejwale nie było regulowane żadnymi przepisami prawnymi. Pełnej ochrony przed połowami w celach komercyjnych doczekały się one dopiero w 1976 roku na północnym Pacyfiku, w 1977 na północnym Atlantyku i w 1979 na półkuli południowej.

Nielegalne połowy sejwali najprawdopodobniej wciąż jednak miały miejsce, choć nie ma na to żadnych oficjalnych dowodów. Obecnie gatunek ten objęty się ścisłą ochroną gatunkową.

Sejwal (Balaenoptera borealis).

Populacja

Ogólnoświatowa populacja sejwali szacowana jest na około 80 tysięcy osobników, co stanowi jedynie 1/3 tej, którą notowano w wodach przez drastycznym wzrostem polowań. Populacje na poszczególnych obszarach są trudne do dokładnego określenia. Przeprowadzone w 1977 roku badania wykazały, że Pacyfiku liczba sejwali wynosi jedynie około 9 tysięcy. W 2002 roku Japończycy twierdzili, iż północną część tego oceanu zamieszkuje ponad 28 tysięcy sejwali, jednak nie jest to liczba zaakceptowana przez środowiska naukowe.

Sejwal (Balaenoptera borealis).

Dane / Wymiary

Sejwal to trzeci co do wielkości członek rodzaju Balaenoptera. Wśród sejwali występuje dymorfizm płciowy – samice są nieco większe niż samce. Dodatkowo osobniki żyjące na półkuli południowej osiągają zazwyczaj długość o około metra większą niż te zamieszkujące półkulę północną.

  • Waga: od 15 do 20 ton
  • Wysokość płetwy grzbietowej: od 38 do 90 centymetrów (średnio: od 53 do 56 centymetrów)
Półkula północna:
  • Długość ciała:
    • samce – do 17,1 metra (przeciętnie 13,7 m)
    • samice – do 18,6 metra (przeciętnie 15 m)
Półkula południowa:
  • Długość ciała:
    • samce – do 18,6 metra
    • samice – do 19,5 metra

Młody sejwal po urodzeniu mierzy zazwyczaj od 4,4 do 4,5 metra.

Ratowanie sejwala (Balaenoptera borealis).

Sejwal – ciekawostki

  • Sejwal jest bardzo dobrym pływakiem – osiąga prędkość nawet 50 km/h na krótkich dystansach.
  • Sejwale nie są jednak dobrymi nurkami – na bardzo głębokich wodach wytrzymują bez wynurzania od 5 do 15 minut.
  • Sejwale potrafią komunikować się ze sobą za pomocą wyjątkowo niskich dźwięków (20-40 Hz).
Sejwal (Balaenoptera borealis).

Polecamy:


Baza Dinozaurów

3 komentarzy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button